Ю.Свірка "Верны крэўнаму брацтву"

Ёсць чаму, ёсць чаму

І ў народа майго павучыцца:

Як змагацца з чужынцам

Суровай парой.

Ёсць за што, ёсць за што

I народу майму ганарыцца:

He хадзіў і не лез ён

На землі чужыя вайной.

        I сябе не лічыў ён ніколі выключным.

        «Болей дбай пра сябе!» —

        Спачувалі народы яму.

        I цаніў ён заўсёды,

        Братэрскую еднасць і лучнасць,

        Добра ведаў народ мой:

        He выжыць ніяк аднаму.

Вырываўся ён з цемры,

Прыгнёту, галечы і гора.

He адстаць ад суседзяў!

Спатыкаўся, наперад ішоў.

I дарма, што ў свой час

(Хоць хацеў) не прабіўся да мора —

Мора лёну ў яго,

I разлівы лугоў,

I бязмежжа лясоў.

        Быў адданы спрадвеку

        Славянскаму крэўнаму брацтву,

        З ім дзяліўся усім,

        Што ў стагоддзях займеў.

        Яго роднаю мовай

        Гаварыла Вялікае княства,

        А пасля без яе, незаменнай,

        Марнеў і нямеў.

I маўчанню яго, і цярплівасці

Можна здзівіцца.

Кажуць, доля такая:

Пазначана войнамі скрозь.

Ёсць чаму, ёсць чаму

I народу майму павучыцца,

Каб пакутліва крыўду на лёс свой

У вечнасць не нёс.