А.Звонак "Гарбуз"

Здараецца ж такое: на гародзе

Пад сонцам вырас велікан-гарбуз!

Прыгожы, круглы, важкі — дзіва й годзе! —

Нібыта не гарбуз, а важны туз!

Глядзеў звысоку ён пры ўсім народзе

На землякоў, нібы на чарвякоў:

— Вы — драбяза, ды пры такой пародзе

Вас не адрозніш нават ад гуркоў!

Так выхваляўся ён, так надзімаўся —

Чуваць было, бадай, за тры вярсты!

Ды вось бяда — нябога не ўтрымаўся

I лопнуў, нібы выстрал халасты.

Мараль санета: калі ты зазнаўся —

То сам, як той гарбуз, нутром пусты!