М.Скрыпка "Свіння і баран"

Свіння, задраўшы лыч угору,

Да Барана зайшла ў кантору.

Зарохкала: «Пасаду мне, пасаду...»

Куды б вы думалі? —

У грады!

Баран, абклаўшыся паперамі па вушы,

Зірнуў: асоба ў капялюшы!

І, бэкнуўшы ў нядобрую пару: 

- Бяру! -

Накіраваў свінню ў агарод,

А тая лыч пусціла ў ход:

Спаласавала ўсё ушчэнт.

Пасля яшчэ,

Зрабіўшы разварот,

Перакуліла плот!

Калі прынеслі акт аб шкодзе

У агародзе Барану,

Той прачытаў 

І забляяў: 

- Ну й ну!..

Дык як жа так? Чаму ж?

А капялюш?..»

Як ты свінню не апранай

I як не кліч —

Заўсёды памятай

Пра лыч.